بازیِ آخر؛ دایره‌وار گشتم، خطم زدی.

یزدنگاری، شماره‌ی یازدهم؛ کوچه‌ها.

یزدنگاری، شماره‌ی دهم؛ شاید ما از چیزی محروم مانده‌ایم.

آسمان اینجا معنی‌دارتر است. کوچه‌ها با دوگانه‌ی طاق و آسمان پوشیده شده‌اند، تو بخوان: خاک و آسمان.

یزدنگاری، شماره‌ی نهم.

یزدنگاری، شماره‌ی هشتم؛ این دائمی‌ست.

یزدنگاری، شماره‌ی هفتم؛ تنهایی در شهر شلوغ مخرّب‌تر است یا در شهر کهن؟

یزدنگاری، شماره‌ی ششم.

یزدنگاری، شماره‌ی پنجم.

یزدنگاری، شماره‌ی چهارم.

یزدنگاری، شماره‌ی سوم.

یزدنگاری، شماره‌ی دوم؛ تو دیوارِ اتاق باش، من اون گوشه‌ش طاق می‌شم.

یزدنگاری، شماره‌ی یکم؛ بیابان را سراسر مه گرفته.

یزدنگاری، شماره‌ی صفر.

سر شب تصمیم گرفتم بروم، برای نجاتِ کلّه‌خری‌ام،

و چون «خواستن» پدیده‌ی قدرتمندی‌ست.