هوم...

 باید خودت رو مجبور به انجام کارهایی که ازشون وحشت داری بکنی تا زندگی بصرفه.

 

فلک به مردم نادان دهد زمام مراد...

سگ بگیره این یه تیکه زمین و هرچی انسان نمای اهریمن و اعصاب سگی ما رو.

یارب از ابر هدایت برسان بارانی...

پیشتر زانکه چو گردی ز میان برخیزم. : )

غروغصه

از لحظه ای که فهمیدم هندسه تحلیلی بلد نیستم نگرشم نسبت به زندگی عوض شد. :|
[ضمنا شخص مذکور گراف هم بلد نیست.]

دولت آنست که بی خون دل آید به کنار...

به پنجره نگاه کردم. فقط یک قرص ۱۶ روزه ی ماه از زیر پرده پیدا بود. درست به اندازه ای که مهتاب از آن بگذرد، روی تخت من بیفتد، و هوشیارم کند. : ]

چو دونه درمیون نار شیرین. : ]

عرض کردم،
اگر این عاشقی با ما بسازه، به اتفاق جهان میتوان گرفت.

من خرم. : (

برای هزارمین بار در هزارمین پاککن رو گم کردم. مامانم طلاقم میده. :'(

هزار حیله برانگیخت حافظ از سر فکر، بدان هوس که شود آن نگار رام و نشد.

باورم نمیشه. : )

چ. ۱۶

چرا همه رفته بودناشونو میذارن واسه پاییز؟
چرا پاییز هیشکی برنمیگرده؟

خاکستری

تنها ماندن سخت محزون خواهد بود، محزون است که حتی کاری نکرده باشی که افسوسش را بخوری، هیچ، هیچ، هیچ. زیرا آنچه بر باد رفته چیزی نبوده است. هیچ، یک "هیچ" احمقانه و بی معنی.

چقدر راه مانده تا جاده؟

این هوا رو می‌بینی؟ حیف نیست آدم توی شهر خودش باشه؟

 وقتی آسمون ابره٬ وقتی شبه و آسمون سرخه٬ فقط باید توی شهر محبوبت باشی و با همه‌ی غربتی که حس می‌کنی٬ زیر همین آسمون شسته شی. 

گفتا خموش حافظ، کین غصه هم سرآید.

پیش شماره رو که دیدم تپش قلب گرفتم. برنداشتم، اگه خودش بود قلبم وایمیستاد. کل بعدازظهر رو با فکر و خیال خوابیدم.
ولی اینم خیال بود. نمیاد.
نمیاد.

یاران چه چاره سازم؟

دو روز از رسیدن "اشارات نظر" به دستم نگذشت، به لطف ضبط ماشین باباجان مخدوش شد.
یک عالم غصه دارم.