دوشنبه‌ها در خرونینگن

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در خرونینگن

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

نقش غلط مٙبین که همان لوح ساده‌ایم.

يكشنبه, ۲۰ فروردين ۱۳۹۶، ۰۱:۰۹ ق.ظ

 وهم - سایه‌ها - صداها - ناامنی - بی‌حوصله - غریبه‌ها - نگاه‌ها - غم -  سکوت - گرسنه - تظاهر - موهای بلند - تاریک - غم - دو ماه - حرکت - بی‌اهمیت - ناچار - کرخت - دویدن - جنگل - دل‌ازدست‌داده.

  • ۹۶/۰۱/۲۰

نظرات (۲)

  • ۲۰ فروردين ۹۶ ، ۲۲:۴۷
  • نوشین میم
    • می ترسیدم از وهم بودنت. این سایه ها و صداها خاطراتی شدن که حس ناامنی می دن بهم. نبودنته که منو بی حوصله کرده اگه نه این غریبه ها و نگاه ها و غم توشون گناهی ندارن. لااقل سکوت نبودنت رو می شکنن. نشکنن هم به محض اینکه گرسنه ام میشه -یا حداقل تظاهر می کنم که شده- مجبور میشم این موهای بلندی که به خاطر تو صبوریشو کردم، ببندم و تو آشپزخونه ی تاریک این خونه که هزار بار گفتم چراغشو عوض کن، من قدم نمی رسه و نکردی وایستم نیمرو درست کنم و غم این که دو ماه دیگه هوا گرم تر از این میشه و زمان از حرکت می ایسته دیوانم کنه و من همچنان فکر کنم روزام بی اهمیت تر از اونیه که ناچار شم کرختی سر شبشو با دویدنای زورکی فراموش کنم. نبودن تو این وسط حس یه جنگل بی سر و ته رو داره... جنگل نمناک سرد بی سر و تهی که هر گل و درختی رو توش می بینی شبیه یه پیکره ی کج و معوج دل از دست داده به نظر میاد.
    نبودنت این نیمرو رو می سوزونه. تابستون تو راهه درست... سر پاییز چی...؟ بر می گردی؟
    پاسخ:
    همین‌‌طوره نوشین...
  • ۲۱ فروردين ۹۶ ، ۲۳:۰۷
  • نوشین میم
    • ...
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    تجدید کد امنیتی
    ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم