ببینمت! تو کجایی که چهره‌ات باغی‌ست که از هزار پنجره نور می‌وزد هرصبح؟
شنبه, ۱۹ فروردين ۱۳۹۶، ۰۱:۵۲ ق.ظ
هنوز هم صدای شعر خوندش - صدای براهنی و مختاری خوندنش- یه‌جور عجیبی‌ه. یادش می‌کنم. اما نمی‌شه چیزی گفت. مقید هستیم به حصار کلمات. هرازگاهی برای همدیگه عرض ارادت می‌کنیم. خوب که یادش میفتم، از فردای خودم می‌ترسم.
۷ساله، ۲۰ساله، ۳۳ساله...
من سال‌هاست دور مانده‌ام از تو.
- ۹۶/۰۱/۱۹