تو همین گوشه‌ای؛ کنار من؛ در دورترین نقطه‌ی دنیا.
پنجشنبه, ۲۳ دی ۱۳۹۵، ۰۳:۲۹ ق.ظ
پادکست سوم یادگار پاییز ۹۵ است؛ یادگار ارغوان و شایان که فهمیدند و هم‌دلی کردند. باز هم کیفیت بد است و ابزار خوب نداشتیم و کسی هم قرض نداد و فلان و بهمان؛ اصل همان دوستی‌ست که صدایش تا ابد در گوش‌هایمان خواهد پیچید.
نمی‌دانم میهمان بعدی کیست و چه‌موقع خواهد آمد. اما ای‌کاش روزی هم، دوام میم بر جریده‌ی این مجموعه ثبت شود. که من هزاران‌هزار بار با شنیدنش بمیرم و زنده شوم.
صدای شعرخواندنش هنوز در گوشم هست؛ و هنوز هم دنبال آن شعر نمی‌گردم.
[این فایل ممکن‌ه در آینده دست‌خوش تغییر بشه!]
- ۹۵/۱۰/۲۳
