دوشنبه‌ها در خرونینگن

• «البته این ماجرا واقعاً مبارزه‌ای هم نیست. یه بازی ورق چهارنفره‌ست که توش دست همه بازیکن‌ها عالیه. اگه می‌تونی این بازیو ببر. تو فکر می‌کنی ورق‌باز اونه که دستِ به‌دردبخور بازی می‌کنه؛ این فکرو نکن. این دست‌ها به‌درک. من هرروز دستِ به‌دردنخور برام می‌آد. منو بذار تو همچین موقعیتی که همه دست آورده باشن؛ جایی که همه دست آورده باشن برنده اون‌هان که درست بازی کنن؛ اون‌وقت منو نگاه کن.»

 پستچی همیشه دوبار زنگ می‌زند٬ جیمز ام. کِین، نشر چشمه- ترجمه‌ی روون آقای بهرنگ رجبی.