دوشنبه‌ها در خرونینگن

 آدمی چه‌قدر باید خوش‌بخت ‌باشد که بعد از این همه وقت، س. حالش را بپرسد و بگوید دلتنگ است، و آدمی چه‌قدر کم‌رو است که جرئت نکند بگوید دل من هم.

 وقتی از تابستان می‌پرسد بگویی خیلی خوب؛ از ترم اخیر بهتر...

 وقتی از درس و دانشگاه می‌پرسد بگویی خیلی بد، غرغر کنی و بخندد و راهنمایی کند که «با هر استادی برندار، هر درسی برندار؛ که له نشی لااقل، رستگاری پیشکش!»

 آدمی چه‌قدر باید خوش‌بخت باشد که س. را دارد.