دوشنبه‌ها در خرونینگن

 شوخی‌هایتان برایم خنده‌دار نیست، وقتی بودن یا نبودنتان به یک هواپیمای لعنتی و چند چمدان وابسته است. می‌گویید و می‌خندید و انگارتان نه انگار، که همین روزها وقت رفتن سر می‌رسد و هیچ‌کس نمی‌داند، روزی، جایی، آدم به آدم خواهد رسید یا نه.

 باور کن سی‌باره خواستم صدایت کنم، جرئت نمی‌کنم...