دوشنبه‌ها در خرونینگن

 نمی‌دونم بقیه هم توی ذهن و خلوت خودشون این فکر رو می‌کنن یا نه؛ من توی تصورم دنیایی دارم که همه‌ی آدماش خودم هستن. من‌ها با هم تعامل دارن، آرزوهاشون رو دنبال می‌کنن و به ندرت بینشون اختلاف پیش می‌آد. 

 به تازگی بیشتر به این دنیا سر می‌زنم؛ گاهی مجبور می‌شم برم پیش من و راجع به دغدغه‌هام بهش بگم. من می‌گه که اونم همین دغدغه‌ها رو داره و وقتی می‌فهمم تنها نیستم، سبک‌تر می‌شم.