زندگانی شعله می‌خواهد، جانم.
چهارشنبه, ۲۲ ارديبهشت ۱۳۹۵، ۰۶:۴۳ ب.ظ
آسمانِ باز،
آفتابِ زر،
باغ‌های گل،
دشت‌های بی‌در و پیکر،
آمدن، رفتن، دویدن،
در غمِ انسان نشستن،
پا به پای شادمانی‌های مردم، پای کوبیدن،
کار کردن، کار کردن،
آرمیدن.
آری، آری، زندگی زیباست؛
زندگی آتشگهی دیرنده پابرجاست؛
گر بیفروزی‌ش، رقص شعله‌اش در هر کران پیداست؛
ورنه خاموش است و خاموشی گناهِ ماست.
مقدمه‌ی بازآفرینی آرش‌کمانگیر - سیاوش کسرایی
- ۹۵/۰۲/۲۲