اگر هستی پاید، تو هستی.
استاد بنان وقتی می‌خونه، دلم قرص می‌شه که هنوز اشتراک‌هایی با گذشته‌م دارم. وقتی ارکستر خالقی می‌نوازه و بنان می‌خونه چیزی رو که با همه‌ی وجودش می‌دونه، شک می‌کنم به زنده نبودن‌ش.
یادم‌ه خونه قدیمی خانواده مادری‌م، یه اتاق بزرگ واسه مهمان داشت، و ضبط‌صوت آقاجان هم توی اون اتاق، روی تاقچه بود. آقاجان صبح به صبح نوارکاست استاد بنان رو می‌ذاشت و کت‌شلوار پوشیده ازین اتاق به اون اتاق می‌رفت. بعد هم از خونه می‌رفت بیرون و دوسه‌ساعت بعد با خریدهای سفارشی مادر برمی‌گشت. اون موقع من نمی‌دونستم صدای کیه و چی می‌خونه. بعدها که دوباره اون صدا به گوشم خورد و بهم گفتن که صدای استاد بنان‌ه، یادم اومد که چه‌موقع و کجا شنیده بودم‌ش...
شاید همین خاطرات کم‌رنگ روی علاقه‌م بی‌تأثیر نبوده؛ وقتی بنان گوش‌می‌کنم یاد هیچ‌چیز بدی نمیفتم، خسته و بی‌حوصله نمی‌شم، بعضی از کلمه‌هاش رو درست می‌شنوم و بعضی‌ش رو حدس می‌زنم، و این چیزی از خوبی شنیدن‌ش کم نمی‌کنه.
- ۹۴/۱۱/۲۹