عنایتی که تو را بود اگر مبدل شد، خلل‌پذیر نباشد ارادتی که مراست.
فیزیک رو پاس نمی‌شم. می‌دونم که نمی‌شم.
من تاحالا هیچ درسی رو نیفتادم. حتی شیمی دوم دبیرستان رو با لطف دبیر مربوطه که خیلی دوسم داشت، با ۱۱ پاس شدم.
ببین فیزیک عزیز، من هیچ علاقه‌ای به تو یا قوانین‌ت ندارم؛ اما بارها سعی کردم بفهمم‌ت، خودت خوب می‌دونی که من از سعی‌کردن‌های بی‌نتیجه بیزارم، اما بازهم ترس پاس نکردن‌ت من رو مجبور به تلاش کرد؛ و هنوزم بی‌نتیجه‌ست.
من قید معدل خوشگل‌م رو زدم بخاطر تو، بس که نمی‌سازی باهام، بس که اذیت‌م می‌کنی. اما لطفاً، لطفاً پاس شو و ۱۶ واحد مسخره‌ی من رو به ۱۳ (که خیلی عدد بهتری‌ه، اما زشت‌ه خب.) فروکاهش نده.
روی صحبتم با پایان‌ترم ریاضی هم هست. تقصیر خودم بود، قبول. اما ریاضی۲ رو جبران می‌کنم. قول. تو فقط اون‌قدر که فکرشو می‌کنم بد نشو، نصف نمره رو بهم بده این دفعه اقلاً. خب؟
دوشنبه‌ی لعنتی بیاد تموم شه این مصیبت.
- ۹۴/۱۰/۲۰
