گفته بودند و باز یادم رفت؛ چاه‌کن توی چاه می‌افتد.
سه شنبه, ۲۱ مهر ۱۳۹۴، ۱۲:۳۲ ق.ظ
فکر می‌کنم استاد زبان‌م یکی از مهره‌های کلیدی زندگی‌م ه. از همون مهره‌هایی که بخشی از مسیر رو هدایت می‌کنن و هول‌ت می‌دن تا برسی به مهره‌ی بعدی. بدون این که بدونه٬ جز معدود کسایی‌ه که پتانسیل فهمیدن من رو داره.
به اون روز نسبتاً خاص فکر می‌کنم و لبخند می‌زنم؛ چقدر ساده و چقدر بداهه همه‌چیز خوب شد. اما ترسناک‌ه. هروقت چیزی باعث دل‌خوشی‌م بشه وحشت می‌کنم. شاید احمق‌م. حتما احمق‌م.
- ۹۴/۰۷/۲۱