دوشنبه‌ها در خرونینگن

 والله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود؛ آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست. 

 زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول؛ آن‌ های‌هوی و نعره‌ی مستانم آرزوست.

 گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما؛ گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست.

 یک دست جام باده و یک دست جعد یار؛ رقصی چنین میانه‌ی میدانم آرزوست.

 مُهرست بر دهانم و افغانم آرزوست.

[گوگل‌گای-جادی٬ برای چندمین بار]