دوشنبه‌ها در خرونینگن

 من در این چهل روز٬ نرم نرمک یاد گرفتم که چطور از مرور خاطرات و گذشته‌ی مشترک اجتناب کنم. 

 اگر این سکوت را می‌بینی٬ حاصل چهل روز و شب خودخوری و خفقان است. کیفیتی که با انسداد هیچ رابطه‌ی عاشقانه‌ای دست نمی‌داد و اکنون مرا مؤمن خودش کرده است. ما همه٬ مؤمن سکوت شدیم این مدت؛ و هیچ‌کس جز این حلقه‌ی دوستان٬ تقدّس سکوت‌های ناگهانی را نمی‌فهمد. و نه آن بیشعوری که پرسید: چه شده است؟