دوشنبه‌ها در خرونینگن

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در خرونینگن

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

کو ستاره‌ی بخت مو؟

پنجشنبه, ۱۴ اسفند ۱۳۹۹، ۱۲:۰۱ ق.ظ
این چند ماه فشار درس و کار و رابطه‌ی خصوصی‌ای که با همه‌ی مزایایش بسیار وقت‌گیر است، باعث شده که با همه‌ی تمرکزم فقط سعی کنم که چیزی از دستم در نرود، از چیزی جا نمانم و تحت تأثیر مسائل یک طرف، طرف دیگر را خراب نکنم. مثالم همان مثال بندبازیست. ماه‌هاست که با همه‌ی تمرکزم سعی می‌کرده‌ام. دلم پر می‌کشد برای چند ماه استراحت در یک جای دور افتاده که چشم‌انداز پا به پای نگاه پیش برود. سر حوصله برسم به همه‌ی عقب‌ماندگی‌هایم در تئوری، رؤیا ببافم برای آینده‌ام، نقدی نداشته باشم که مدام بترسم از دستش بدهم.
دو سه روزیست که شک کرده‌ام این رابطه‌ی خصوصی هم با همه‌ی غوغایی که در دلم راه انداخت، حال‍ا ارزش قدیم را ندارد. شاید بهتر شناخته‌ام، شاید حوصله‌ام سر رفته است، شاید هم مرض دارم. همان مرضی که چند ماه پیش فکر می‌کردم بال‍اخره دست از سرم برداشته، شاید برگشته است.
  • ۹۹/۱۲/۱۴

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی