دوشنبه‌ها در خرونینگن

اخیراً یک دوست جدید [مجازی] پیدا کرده‌ام. امشب موقع خوش‌وبش دم‌دمای خداحافظی، گفت: تو آدم خوبی هستی. و بعد تشکر کرد از این که با او دوست شده‌ام. آن‌وقت من دنبال حیله‌ای می‌گشتم که با زبان بی‌زبانی به او ثابت کنم آن‌طور هم که فکر می‌کند نیست و من تا هنوز در حال شناختن کسی هستم گوش شنیدن، حرفی برای گفتن و حوصله‌ای دارم. اما تنها حرفی که توانستم بزنم این بود که ارجاع دادم به هم‌دردی نکردنم با فل‍ان مصیبت جمعی، و دست گذاشتن روی تعصبات پنهانم؛ تعصباتی که از قضا دامن او را نگرفته اما ممکن است برای دیگری مشکل‌ساز باشد.

گذشته از این‌ها، خوب یا بد بودن هم مثل خیلی از موضوعات سابقاً مهم، دیگر تأثیری در ارتباطات دست‌وپاشکسته‌ی ما با هم و زندگی‌های هر آینه در معرض انهداممان ندارد.