این آخرین شبی‌ه که می‌گم حرفامو به تو، چون مرگِ فرداتو دیدم.
دوشنبه, ۹ ارديبهشت ۱۳۹۸، ۰۵:۵۷ ب.ظ
چند روز پیش از روی هوس یکی از نوشته‌های کمی قبل را خواندم و دلم پر کشید برای آن مهر بی‌چشم‌داشتی که برای میم داشتم. دلم تنگ شد. مَرد، چه خاصیتی در تو بود که سال‌ها مرا دنبال خودت کشیدی؟ و چه کرده‌ای که حالا گویی نمی‌شناسمت؛ هیچ‌کسِ من نیستی.
البته این برای من غریب است. اما تکه‌تکه زندگی من غربت بوده‌است و آرامش. شاید سال‌ها طول بکشد، اما همیشگی نیست.
- ۹۸/۰۲/۰۹