کف٬ کف کنیم لبخند. تیتراژ٬ هرجایی برگشت.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

پنجشنبه, ۱۶ مهر ۱۳۹۴، ۱۱:۳۹ ق.ظ

مثل آخرین دیدار. مثل تیتراژ پایان.
بی‌جان‌م بی‌دوستام.
صبح٬ صبح بعد از تو. رقص٬ رقص من و تخت؛ با حجم تنهایی٬ با جای خالی...

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد