دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

 بهترین دوستای دنیا رو من دارم. حتی اگه هرکدوم یه وری رفته باشیم٬ بازم بهترین‌یم. خنده‌ی لپ‌دردآور یعنی رضایت٬ یعنی خوش‌حالی واقعی٬ یعنی در درست‌ترین لحظه٬ در درست‌ترین مکان و با درست‌ترین افراد ممکن هستی. امروز هم مثل دوشنبه‌ی قبل یکی از بهترین روزها بود. توی این اوضاع بیگانه و پوچی گاه‌گاه٬ هیچ چیز به اندازه‌ی بودن با دوستای همیشگی حالم رو خوب نمی‌کرد. و بعد از دو روز غذای درست‌درمون نخوردن٬ هیچ چیز به اندازه‌ی ناهار خوردن با دوستای همیشگی اشتهام رو باز نمی‌کرد. 

 اما ترس همیشگی‌م پایدار هست؛ ترس از دست دادنشون...


  • ۹۴/۰۷/۰۶

نظرات (۱)

Natars;az dast nmidi;)
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی