دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

شرح حال- اپیزود دوم

دوشنبه, ۳۰ شهریور ۱۳۹۴، ۱۲:۴۹ ب.ظ
می‌خوام کارتن بردارم برم روی پشت‌بوم یه آلونک بسازم٬ به این امید که لحظه‌ای یکی از این دوازده نفر مزاحم‌م نشه. حالا نهایتاً نصفه نیمه خونده می‌رم سر کلاس استاد درس می‌ده می‌ره. ترم‌های بعد دیدن داره که به چه فلاکتی خواهم افتاد. از این طرف تند برخورد کنم با یک جین مزاحم٬ از اون طرف حرص بخورم که کدوم جهنم‌ی پرایوسی داره و من پیداش نکردم هنوز٬ از طرف دیگه سر کلاس استرس داشته باشم که بلد نیستم.
 اینجاست که آدم به احترام سهمیه مناطق و بوم و ناحیه و کوفت و زهرمار بعضی از این‌ها یک دقیقه که نه٬ چهارسال تمام سکوت می‌کنه:|
  • ۹۴/۰۶/۳۰

نظرات (۱)

چند نفر ید توی یه اتاق مگه؟ :-"
پاسخ:
اتاق ما ۷ اتاق دیگه ۶ کلاً سیزده نفر توی یک سوئیت.
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی