دوشنبه‌ها در پراگ

 یکی از هم‌سوئیتی‌ها سه روز نشده شوهر کرد:)))

 اینجا دیگه کجاست بابا.:))

 همچنان دل‌م دوستای خودم رو می‌خواد. اینا واسه ما دوست درست‌درمون نمی‌شن. بعضاً اذیت می‌کنن حتی.:-"

 نوشین بیا نجاتم بده ازین دخمه‌ی دوزخیِ نکبت‌بار:))

 ولی٬
 حالم داره به‌هم می‌خوره ازین وضعیت.

 قشنگ دل‌داری‌های میم رو می‌طلبه این حال که همراه با پندهای کارگشاست. «آه. خود می‌دانم؛ بی ره‌توشه سفر نتوانم. نعره‌ای باز زدم؛ چمدان من کو لعنتی؟»