دوشنبه‌ها در پراگ

 بعد خوبی‌ش اینه که یک ساعت بین دوتا کلاس رو میام خوابگاه ریلکس می‌کنم باز برمی‌گردم دانشگا:))

 بعد من می‌دونم احتمالاً در فضای مجازی یک‌سری ازین دوستان رو می‌شناسم ولی در واقعیت قیافه‌ی همه جدیده:))

 صبح‌ هم دیر بیدار شی چای واست نمی‌مونه ظاهراً:))

 بوفه‌ی بغل دانشکده‌‌ریاضی هم همیشه شلوغ و صف‌ه؛ چای کلاً یُخدون:))

 به کلاس هم دیر برسی صندلی نخواهی داشت و باید صندلی استاد رو برداری بذاری توی راه بشینی:))

 سرفه‌ت هم بگیره انقدر باید انقدر سرفه کنی تا جون‌ت درآد چون استاد اصن واسش مهم نیست چته و مهم‌ترین قسمت درس رو در عرض همون پنج دقیقه می‌ده:))

 کتاب جزوه‌ هم باید خوشگل باشی تا سال‌بالایی‌ها بهت بدن در غیر این‌صورت باید چاره‌ی دیگه‌ای بیاندیشی:))

 آخر هفته‌م حال ندارم برم خونه ولی سه روزِ تمام بی‌کلاسم. چه وضشه!:))