دوشنبه‌ها در پراگ

چه بارونی‌ه. چه خوب که من فردا از یک ظهر کلاسام شروع می‌شه. چه بد که دوستام نیستن و ده‌تا دوستِ غریب دور و برم هستن. سرم درد می‌کنه بس‌که نخوابیدم٬ فکر کردم٬ نخوابیدم٬ فکر کردم...
 اما تنهایی حسّ پاکی‌ه. می‌دونی؟ تنها که باشی با خودت روراستی. ترس داری اما بی‌محابا می‌شی. سردرد رو تحمل می‌کنی اما تصمیم‌های مهم می‌گیری. خوابت میاد اما به اعماق عقایدت فکر می‌کنی. بس‌که غریبی؛ بس‌که تنهایی.