دوشنبه‌ها در پراگ

 دفعه‌ی اول اومدم توی اتاق و عصبانی برگشتم پایین.

 دفعه‌ی دوم با حوصله‌ی بیشتر اومدم پنج دقیقه‌ای برگشتم پایین.

 حالا با بابا خداحافظی کردیم و دم در شام گرفتم و اومدم بالا؛ بووووووووم! کلی بچه‌ی خندون و شلوغ‌کن:دی

 آقای حراست خوابگاه خیلی خوش‌اخلاق و گشاده‌روست؛ عموی آدم رو تداعی می‌کنه.:>

 تازه‌ با همون صدای رسمی و محترمانه‌ش می‌گه «مسابقه‌‌ی امدادِ تخم‌مرغ فردا شب برگزار می‌شه.»

 باعرون:/