دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

صدای ما را از اوبونتو می‌شنوید.

شنبه, ۳ مرداد ۱۳۹۴، ۰۱:۱۵ ب.ظ

 جالبه‌... یک نفر چطور به چنین موجود بی‌تفاوتی تبدیل میشه. و من چطور با این قضیه کنار نمیام؟ چرا بی‌تفاوت نمیشم؟

 این اولین پستی‌ه که درحالی که توی اوبونتو هستم مینویسم. کیبرد فارسی استاندارد نیست، کاما یا اون بالاعه «٬» یا وارونه‌ست. 

 هر نرم‌افزاری لازم دارم باید سورس جدید با فرمت لینوکسی دانلود کنم و این ینی بخواب؛ تمام زمستان را...

جالب‌ترین قسمت‌ش وقتی بود که کرومیموم با کروم سینک شد! تنها تکیه‌گاه من توی این سیستم عامل غریب شد کروم عزیز.

 شمایل غربت رو تداعی می‌کنه. ای کاش همراهی درکار بود.


ubuntushot


  • ۹۴/۰۵/۰۳

نظرات (۱)

  • روزبه صیادی
  • از ویندوز صد برابر بهتره :)
    ویرگول من که درسته، نمی دونم شما چه مشکلی داری!
    با کیبوردش هم راحت ترم. جای «پ» خیلی بهتره نسبت به ویندوز
    پاسخ:
    میدونم بهتره٬ اما سخت‌مه:(
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    تجدید کد امنیتی