دوشنبه‌ها در پراگ

 فرق داشت. کلّاً. و نمی‌دونم این حجم از اتفاقات خوب چه طور راضی‌ نگه‌ش نمی‌داشت. چرا تظاهر به غم‌پرستی می‌کرد؟
 و شاید دلیل دور شدن‌ش همین بود... نمی‌خواست آدمای قدیمی و خاطرات سال‌خورده‌ی دوران غم‌پرستی‌ش٬ مدام جلوی چشم‌ش باشن.
 ما که بخیل نیستیم. اگه واقعاً خوش‌حاله٬ من یک نفر به خواسته‌ی قلبیم رسیدم. خلاص. : )