دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

قربانیِ تصمیماتِ جمعی.

يكشنبه, ۲۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۶:۰۱ ب.ظ

 دو سالی می‌شه که از خودم قول گرفتم که غلط‌های املایی ملّت رو به رخ‌شون نکشم. وقتی احمقانه حرف می‌زنن باهاشون‌ بحث نکنم. همین اخلاق باعث شده بود آدمای جالبی رو توی زندگی‌م از دست بدم. هنوز سر قول‌م هستم. الآن‌م یه‌ذره تخطی کردم عذاب وجدان دارم. 

 بیشتر از یه ذره‌ها؛ دختره رو شستم گذاشتم روی بند خشک شه. به‌دّرک که قول‌مُ له کردم. 

× شکم‌درد. :-زارزار

× ابروهام بی‌اندازه ریزش پیدا کرده.






  • ۹۴/۰۴/۲۱

نظرات (۳)

  • ۲۱ تیر ۹۴ ، ۲۲:۲۵
  • Miss Avilet
    • منم یه مدتی همین قولو داده بودم به خودم، که کاری نداشته باشم به غلط های املایی افراد. ولی فکر میکنم کلاً به اندازه ی انگشتای یه دست هم موفق نشدم به قولم عمل کنم.
    پاسخ:
     میدونی٬ یه جور وسواس‌ه.
  • ۲۲ تیر ۹۴ ، ۰۰:۰۳
  • :)
    • حالا تو هم یار مهربان باش،بده؟:/
    با تشکر از آهنگ بسی دوستش دارم اینو
  • ۱۹ آبان ۹۴ ، ۲۱:۰۸
  • Mim
    • غلط املایی زیاد شاید یه جورایی نشونه ی بی سوادیه
    ولی باور کن اگه دختره به باسوادیش اطمینان داشت با دو تا کلمه ی حرف تو نمیرفت رو بند که خشک شه ، صرفا غلط رو تصحیح میکرد اگه حرف زیادیم میزدی کلا حذفت میکرد
    ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
    تجدید کد امنیتی
    ساخت وبلاگ در بلاگ بیان، رسانه متخصصان و اهل قلم