دوشنبه‌ها در پراگ

ما در حجابیم. خیالبافی پیش از خواب من امشب زیر و بم زندانی باشکوه است، با راهرویی نمور به سمت زمین اعدام. مهم است که مسیر منتهی به قتل‌گاه تا لحظات آخر مرموز بماند. این را نوشتم که بگویم اقیانوس حالا تبدیل شده به محل و چند و چون مجازات انسان‌های یاغی؛ تو گویی اقیانوسی دیگر. این همه تمدن‌خواهی برای من عبث بوده است. طرز فکر مرا تباه کرده، زندگی را بر من زهر کرده است. بی‌خیالی وعده‌ی کذبیست. این رنج‌ها جمع می‌شود روی هم و هر چند روز یک‌بار روی سرم آوار می‌شود. هیچ عادتی در کار نیست.