دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

چو روی دوست نبینی، جهان ندیدنت به.

چهارشنبه, ۲۷ بهمن ۱۴۰۰، ۰۴:۴۰ ب.ظ

یک نفر دوست قرار بود بیاید این‌طرف‌ها تا ببینیم ارتباط بینمان چه‌طور پیش می‌رود. تا جایی پیش رفتیم و من تصمیمم را برای خودم گرفتم، که نمی‌خواهمش. او اما به نظر می‌رسد گمشده‌ای را بعد از یک عمر بازیافته است. غم‌انگیز است. این‌جا مانده است و نمی‌رود. نمی‌دانم چه بگویم، فقط می‌دانم که می‌خواهم تنها باشم. 

  • ۰۰/۱۱/۲۷

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی