دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

دوشنبه‌ها در پراگ

دوشنبه یکی از ۷ روزِ تعریف شده نیست، دوشنبه رنج و ملال من است.

ساغر باش؛ برسان خود را به وِی، به سلامی پر از مِی، و بمان.

ارباب حاجتیم و زبان سوال نیست.

سه شنبه, ۶ مهر ۱۴۰۰، ۰۲:۰۹ ق.ظ

فرصت برای نوشتن نیست این چند روز. به کشف دقیقی نرسیده‌ام اما این پایین و بال‍ا شدن‌ها مستحق نوشته شدن هستند. آدم خنده‌اش میگیرد که این نقش‌ها چیست که به خودش گرفته است و به آب و آتش می‌زند خودش را که حفظ شود. انگار وظیفه‌ام است.

شش ساعت دیگر آزمون رانندگی شهری دارم، برای دومین بار. مطمئنم که این‌بار هم در همان چند ثانیه‌ی اول رد خواهم شد. انگار همه‌چیزش از اراده‌ی خودم خارج است.

  • ۰۰/۰۷/۰۶

نظرات (۰)

هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
تجدید کد امنیتی